برای دستیابی به حداکثر رشد و بهترین عملکرد در پرورش مرغ گوشتی، حفظ سلامت روده امری ضروری است. یک دستگاه گوارش سالم احتمال ابتلا به بیماری ها را در گله کاهش می دهد. از طرف دیگر با هضم و جذب بهینه ی مواد غذایی میزان رشد جوجه ها را افزایش می دهد. فلور میکروبی خوب لازمه ی داشتن دستگاه گوارشی سالم است. فلور میکروبی در واقع باکتری های مفیدی هستند که سطح داخلی روده را پوشش می دهند و تأثیر زیادی بر سلامت میزبان دارند. میزبان و فلور میکروبی روده در همزیستی، یعنی با سود متقابل، با هم زندگی می کنند. میزبان شرایط زندگی خوبی را برای باکتری ها فراهم می کند در عوض، فلورمیکروبی روده، میزبان را با فعالیت های ضروری حمایت می کند. به هم خوردن ترکیب باکتری های مفید روده می تواند تأثیر منفی قابل توجهی بر سلامت میزبان داشته باشد. در طبیعت جوجه ها باکتری های مفید روده را از مادران خود کسب می کنند. در پرورش صنعتی طیور، جوجه ها هیچ ارتباطی با مادران خود ندارند بنابراین فلور روده ای آن ها به خوبی تشکیل نمی شود پس نیاز است تا اقداماتی در این خصوص انجام گیرد. مطالعات به خوبی نشان داده است که استفاده از پروبیوتیک ها و پری بیوتیک ها وسیله ای موثر برای مدیریت جمعیت میکروبی دستگاه گوارشی طیور به خصوص در جوجه های جوان است تا از استقرار باکتری های مضر در روده جلوگیری شود. تعریف های مختلفی برای پروبیوتیک وجود دارد که همه ی آن ها پروبیوتیک ها را به عنوان میکروارگانیسم های ارتقا دهنده سلامت توصیف می کنند که برای محافظت در برابر بیماری ها مفید هستند. در صورت استفاده ی درست و کافی، پروبیوتیک ها می توانند فواید زیادی برای سلامتی گله ما داشته باشند. این مواد از رشد باکتری های مضر در روده مثل سویه های مختلف ای کلای و کلستردیوم جلوگیری می کند. در واقع یک میکرو فلور سالم اولین خط دفاعی در برابر هجوم باکتری های مضر است.
مکانیسم عمل پروبیوتیک ها:
رقابت با باکتری های بیماری زا برای فضا، گیرنده های روده و مواد مغذی: مسدود شدن فیزیکی گیرنده های روده توسط باکتری‌های مفید روده از جایگیری باکتری های مضر در روده پیشگیری می کند. از طرف دیگر باکتری‌های پروبیوتیک بر سر مواد مغذی و منابع انرژی با باکتری‌های بیماری‌زا رقابت می‌کنند بنابراین کسب انرژی مورد نیاز برای رشد و تکثیر در محیط روده برای باکتری های مضر دشوارتر می شود.
تقویت یکپارچگی روده: مطالعات نشان می دهد مصرف پروبیوتیک ترشح مخاط توسط سلول های روده را افزایش می دهد. از طرف دیگر اتصال باکتری های پروبیوتیک به سلول های روده یک سد بیولوژیکی را تشکیل می دهند که از ورود باکتری های مضر و مولکول های بزرگ داخل روده به گردش خون ممانعت می کند.
تولید مواد ضدمیکروبی: تولید مواد ضد میکروبی مانند اسیدهای آلی، پراکسید هیدروژن و باکتریوسین ها از جمله مهمترین نقش های بیولوژیکی این باکتری ها است. با تولید این مواد، جمعیت باکتری های مضر در روده کاهش می یابد.
کاهش PH روده با تولید اسید های آلی: در نتیجه ی فعالیت باکتری های پروبیوتیک اسید های آلی تولید می شود. این اسید های آلی با کاهش PH روده از رشد باکتری های مضر مثل ای کلای و کلستردیوم که بیشتر محیط های خنثی و قلیایی را ترجیح می دهند، جلوگیری می کنند.
افزایش ایمنی بدن: روده علاوه بر جذب مواد مغذی، نقش مهمی به عنوان بزرگترین اندام ایمنی بدن دارد. روده بخشی از سیستم دفاعی بدن است و یک مانع مهم در برابر عوامل بیماری زا مهاجم محسوب می شود. گلبول های سفید روده نسبت به سایر بافت ها بیشتر است. پروبیوتیک ها با افزایش تعداد سلول های روده و افزایش ترشح پادتن ها باعث تقویت سیستم ایمنی می شوند.
به این ترتیب استفاده از ترکیبات پروبیوتیک در دان و یا به صورت محلول در آب آشامیدنی برای سلامت دستگاه گوارش بسیار مفید است. مصرف آنتی بیوتیک علاوه بر باکتری های مضر و بیماری زا بر باکتری های مفید نیز تاثیر می گذارد و آن ها را از بین می برد. فلور میکروبی روده به این ترتیب با مصرف آنتی بیوتیک مختل می شود. مصرف پروبیوتیک بعد از مصرف آنتی بیوتیک می تواند به بازسازی فلورمیکروبی روده کمک کند. برای انتخاب بهترین ترکیب پروبیوتیک با توجه به شرایط واحد پرورشی خود می توانید با گروه پشتیبانی مرغ نمونه مشورت کنید.
دیدگاه خود را بنویسید